Perfect – Niepokonani

Gdy emocje już opadną

Jak po wielkiej bitwie kurz

Gdy nie można mocą żadną

Wykrzyczanych cofnąć słów

Czy w milczeniu białych haniebnych flag

Zejść z barykady

Czy podobnym być do skały

Posypując solą ból

Jak posąg pychy samotnie stać

Gdy ktoś kto mi jest światełkiem

Gaśnie nagle w biały dzień

Gdy na drodze za zakrętem

Przeznaczenie spotka mnie

Czy w bezsilnej złości łykając żal

Dać się powalić

Czy się każdą chwilą bawić

Aż do końca wierząc że

Los inny mi pisany jest

Płyniemy przez wielki Babilon

Dopóki miłość nie złowi nas

W korowodzie zmysłów możemy trwać

Niepokonani

Nim się ogień w nas wypali

Nim ocean naszych snów

Łyżeczką się odmierzyć da

Trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść

Niepokonanym

Wśród tandety lśniąc jak diament

Być zagadką której nikt

Nie zdąży zgadnąć nim minie czas

Autor tekstu: Bogdan Olewicz

Kompozytor: Andrzej Nowicki

Rok: 1997